leslie-kenia.reismee.nl

Artikel van mijn werkgever over mijn vrijwilligers werk in Kenya

Al weer lang geleden dat ik iets heb geplaatst in mijn reis mee blog. Wil graag het onderstaande artikel met jullie delen.
Ik zal ook de foto's welke bij het artikel horen toevoegen.

Leslie Lensen doet vrijwilligerswerk in Kenya: “Het geeft me voldoening”

Thursday, December 17, 2020


English below

De kinderen het huis uit, leuke baan, fijn huis. Alles voor elkaar. Maar Leslie Lensen had nog andere plannen naast haar baan als Customer Service ISC Training Specialist voor CSRs in EMEAI. Tijdens het doen van vrijwilligerswerk in Kenya, ontmoette ze een familie in Namelok –een dorpje 4 uur van de hoofdstad Nairobi af- en raakte betrokken bij een project: Kilimanjaro Cottages. Kilimanjaro Cottages is een toeristenkamp in Kimana en het project moet ervoor zorgen dat de kwaliteit van leven in de omliggende dorpsgemeenschappen verbeterd wordt. Wat houdt dat in de praktijk in? Het betekent dat er een NGO opgericht is die momenteel bezig is met het werven van donaties. Afhankelijk van deze donaties zullen er watertanks, pompen en zonnepanelen voor elektriciteit in het dorp aangelegd worden. Kilimanjaro Cottages is een klein project, maar met behulp van dit initiatief wordt een enorm positief verschil gemaakt voor de mensen die er bij betrokken zijn. Als vrijwilliger speelde Leslie een grote rol bij het tot stand komen van dit project.

Leslie: “Deze investering betekent enorm veel voor de samenleving in Kimana, er wonen ongeveer 600 mensen, waaronder een aantal leerlingen van de school. De zonnepanelen bijvoorbeeld leveren elektriciteit voor 2 scholen, 3 kerken en 15 families. De elektriciteit- en watervoorzieningen zullen dus gedeeld worden met 600 personen".

Nieuwe plannen

Inmiddels heeft Leslie het plan opgepakt om aan een ander vrijwilligersproject deel te nemen. Hope Beyond, ook in Kenya. Ze hoopt hiervoor volgend jaar naar Kenya af te reizen om daar als vrijwilliger weer haar steentje bij te dragen. Deze keer gaat het om het project Hope Beyond Center. Het centrum levert een veilige opvang voor kinderen tussen de 0 en 18 jaar. De kinderen kunnen er veilig wonen, naar school gaan en op die manier een beroep leren, zodat ze na hun 18e op eigen benen kunnen staan. De missie van Hope Beyond is het ondersteunen van kinderen en ze een stabiele omgeving te bieden, terwijl ze samenwerken met de samenleving om dakloosheid, vrouwelijke genitale verminking, jeugdhuwelijken en misbruik te voorkomen.

Samenwerking met Dow

Ook Dow collega’s werden enthousiast door de verhalen van Leslie en omdat het Dow kantoor in Nairobi verbouwd werd, betekende dat een mooie kans om een samenwerking op te zetten. Samen met Alexander Doll (Communication Resources Leader MiddleEast, North Africa, Turkey) en Mumbi Keega (Manager Communications & Corporate Citizenship East, West and North Africa) werd geregeld dat het bouwmateriaal wat over was van de verbouwing bij Kilimanjaro Cottages bezorgd werd. Deze materialen konden uiteraard goed gebruikt worden in het dorp. Ook bij het Hope Beyond Center kon Dow ondersteuning bieden. Vorige week werd meubilair, waaronder stoelen, bureau’s en archiefkasten overgebracht van het Dow kantoor naar het Hope Beyond Center.

“Ik heb me altijd verbonden gevoeld met Afrika en na mijn bezoek aan Kenya en de kennismaking met de bevolking, wist ik dat ik hier wou helpen.” licht Leslie toe. “Het doen van vrijwilligerswerk geeft me voldoening. Je geeft iets, maar je ontvangt er zoveel voor terug”.

We wensen Leslie veel succes toe en bedanken haar voor dit mooie verhaal in deze extra bijzondere kerstperiode!

Leslie Lensen is doing voluntary work in Kenya: "It gives me satisfaction"

The children left home, nice job, nice house. She had it all together. But Leslie Lensen had other plans besides her job as a Customer Service ISC Training Specialist for CSRs in EMEAI. While volunteering in Kenya, she met a family in Namelok - a village 4 hours from the capital Nairobi - and became involved in a project: Kilimanjaro Cottages. Kilimanjaro Cottages is a tourist camp in Kimana and the project aims to improve the quality of life in the surrounding village communities. What does that mean in practice? It means that an NGO has been set up that is currently raising donations. Depending on these donations, water tanks, pumps and solar panels for electricity will be installed in the village. Kilimanjaro Cottages is a small project, but with the help of this initiative, a huge positive difference is being made for the people involved. As a volunteer, Leslie played a big role in the realization of this project.

Leslie: “This investment means a lot to society in Kimana; about 600 people live there, including a number of students from the school. The solar panels, for example, supply electricity for 2 schools, 3 churches and 15 families. The water and electricy will therefore be shared with 600 people.”

New plans

In the meantime, Leslie has taken up the plan to participate in another volunteer project. Hope Beyond, also in Kenya. She hopes to travel to Kenya next year to do her bit again as a volunteer.

She hopes to travel to Kenya next year to do her bit again as a volunteer. This time it is about the Hope Beyond Center project. The center provides safe care for children between 0 and 18 years old. The children can live there safely, go to school and thus learn a profession, so that they can stand on their own two feet after the age of 18. Hope Beyond's mission is to support children and provide them with a stable environment, while working with society to prevent homelessness, female genital mutilation, youth marriage and abuse.

Collaboration with Dow

Dow colleagues were also enthusiastic about Leslie's stories and because the Dow office in Nairobi was being renovated, it was a great opportunity to set up a collaboration. Together with Alexander Doll (Communication Resources Leader Middle East, North Africa, Turkey) and Mumbi Keega (Manager Communications & Corporate Citizenship East, West and North Africa) it was arranged that the building materials left over from the renovation were delivered to Kilimanjaro Cottages. These materials could of course be used well in the village. Dow was also able to provide support at the Hope Beyond Center. Last week, furniture, including chairs, desks and filing cabinets, was moved from the Dow office to the Hope Beyond Center.

“I have always felt connected to Africa and after my visit to Kenya and getting to know the people, I knew I wanted to help here.” explains Leslie. “Volunteering gives me satisfaction. You give something, but you receive so much in return ”.

We wish Leslie the best of luck and thank her for this beautiful story in this extra special Christmas period!


En.... het is ons gelukt!! David gaat naar de universiteit in Nairobi

Heel erg blij ben ik. David gaat naar de Universiteit en begint volgende week aan de opleiding
Leisure and Hospitality.

https://www.doneeractie.nl/masaai-samanya-davytei-naar-de-universiteit/-39822

klik ook op de update

Voor iedereen die heeft gedoneerd, heel erg bedankt.

Het zit er bijna op

Safari in Amboseli park

Maandag 21 oktober zijn we om 5 uur ’s ochtends opgestaan omdat we om 6 uur zouden vertrekken op Safari. In een open jeep naar het Amboseli park. De big 5 gezien, erg mooi, geklommen naar een punt waar je het hele park kunt overzien. Koffie gedronken in een zeer luxe 5 sterrenhotel. Zo misplaatst dit luxe hotel in de wildernis. Ben ik blij met ons eenvoudige, nette kamp. Rond 15 uur waren we terug van de Safari. Dit was mijn eerste Safari, echt genoten maar het was wel lang. Op een gegeven moment had ik de olifanten, leeuwen, giraffen etc wel gezien. Maar nogmaals superleuke ervaring.

Dinsdag 22 oktober zijn we wederom naar een markt geweest in Kimana. Carla en ik in de auto met Wilson en 3 werknemers van het kamp. Te weinig plaats op de achterbank dus we zetten gewoon iemand in de kofferbak. Nogmaals alles kan en mag hier. Weer langs de meest onbegaanbare wegen. De auto’s hier moeten ijzersterk zijn. Als wij een kras op de auto hebben, balen we als een stekker, hier zijn de auto’s oud, zien er niet uit, maar ze zijn functioneel en daar gaat het om. Op de markt hebben we aan de jongens wat Masai juwelen cadeau gegeven alsook een mes. Voor hen heel duur voor ons heel goedkoop. Dit in plaats van een tip. Zij blij, wij blij (met onze goede daad).

We hebben over de veemarkt (verkoop van koeien, geiten, schapen) gelopen. Leuk hoor, er werd zelfs aan ons gevraagd of we een koe wilde kopen. Maar dat is lastig meenemen in een vliegtuig !!

Op het einde van de dag zijn we nog iets gaan drinken in een plaatselijke bar/pub. Op het gemakje wat gekletst met de gasten. Heerlijk om te luisteren naar hun verhalen. Dat vind ik toch wel het meest boeiend. Hoe zij leven, hoe zij denken, hoe gelukkig ze zijn. Ik val in herhaling maar dat doe je nu eenmaal als iets je interesseert.

Na een lange dag weer richting huis gereden en uhhhhhh ik mocht het laatste stuk op de onverharde weg in de auto rijden. Het was even wennen. Links rijden op een weg met putten, hobbels, grote keien. Op het begin reed ik iets te hard ong 20 km dus moest ik mijn snelheid aanpassen naar 5 tot 10 km per uur. Martien Meijland zou gezegd hebben: Wat leukkkkkkk!

Na het avondeten hebben we nog even bij het kampvuur gezeten, maar zijn vroeg naar bed gegaan na deze lange, mooie, heel warme dag.

Vandaag is het woensdag 23 oktober. Onze laatste volle dag hier op het We4Kenya kamp. Er staat niks op het programma, dus we kunnen een hele dag genieten van niks doen. Een beetje lezen, kijken, staren naar het mooie uitzicht. Genieten van de rust. De race tegen de klok, zo wij dat kennen, is hier absoluut niet van toepassing.

Morgen vertrekken we naar Nairobi met onze chauffeur, Dickson, en gaan we voor 2 jongens hier een mobiel kopen. Voor hun onbetaalbaar voor ons slechts een paar tientjes.
We hebben een B&B geboekt in Nairobi want vrijdag 25 okt vliegen we rond 8 uur terug naar Amsterdam.
En dan zit ons Kenya avontuur, waar ik zo naar heb uitgekeken, er al weer op.
Ik heb genoten, ik ga het missen, maar ik kom terug!!

Asante (Swahili) / Ashee (Masai) / Thank you / Dank je

Wilson, Dickson, John, Joseph, David, Julius, Moses, Joshua, Ken and Jane

Bijna thuis bij mijn eigen blanke Masais
Henk, Caroline, Pieter en Joep. Nog even en het is gedaan met de rust haha.

Ik zal blij zijn jullie weer te zien.

The place to be

Het is nu zondag 20 oktober, we zijn hier nu dus 5 dagen, en eigenlijk kan ik de ervaringen, indrukken die ik hier beleef niet op papier zetten. De hele sfeer, de prachtige omgeving, de mensen, alles is hier zo fantastisch. We zijn donderdag 17 okt naar Namelok geweest. Heen in de auto met Wilson (over de snelweg zoals hij het gekscherend noemt, maar niet heus) en terug met de boda boda (brommer). Goede massage voor de onderrug op deze zeer hobbelige wegen. Ik had een takelwagen nodig om van de boda boda af te stappen. Enfin, uiteindelijk toch gelukt. In Namelok hebben we rondgelopen in het dorp en hebben de (kleine) markt bezocht. Je ziet de meest kleurrijke mensen, bedekt met juwelen. Oudere mannen en vrouwen met grote gaten in de oorlellen (voor ons niet mooi voor hen heel gewoon). Gelukkig doen de jongere Masais niet meer aan de traditie van gaten in oorlellen. Wel heeft een echte Masai zijn 2 onderste voortanden verwijderd en/of een litteken op beide wangen. Dit litteken wordt aangebracht als het kind 5 tot 8 jaar is. Men neemt een spaak van een fiets, men maakt het uiteinde gloeiend heet en er wordt op beide wangen een cirkel gemaakt (gebrand). Dit betekent nu dat je een echte Masai bent (zie de foto).

In de Masai dorpjes zwaaien de kinderen of proberen je aandacht te trekken, want ze vinden het erg interessant om een Mzungu (blanke) te zien. Ik voel me af en toe echt koningin Maxima. We hebben een privé school bezocht. 300 leerlingen en 14 leraren opgedeeld in groepen (net als bij ons groep 1 tm 8). We4Kenya sponsored een aantal kindjes zodat zij naar deze school kunnen gaan. In vergelijking met de public school in Limuru is het hier veel beter georganiseerd. Iedere klas heeft een leraar, er zijn studieboeken, schriften, pennen, potloden, eigenlijk alles wat een school nodig heeft en dit was op de Hope Nursery school (public school) in Limuru niet het geval.

’s Avonds op het kamp doen we spelletjes (dammen of Ludo, is een soort Mens Erger Je Niet), zitten we rond het kampvuur en luisteren we naar muziek. Gedurende de dag, als we geen activiteit geboekt hebben, zitten we uren te lezen of genieten we van de stilte en de omgeving. Zelfs ik, misses “stuiterbal” van tijd tot tijd J kan hier gewoon uren zitten staren. Een betere mindfulness sessie dan deze is er niet. Me, myself and I.

Interessant detail; zelfs de vele insecten, lizzards etc. doen me niks maar we hebben wel op een avond een black mamba slang vlak bij ons kampvuur gehad. Heel eng hoor. Dit blijkt een zeer giftige slang te zijn, toen heb ik maar besloten om mijn voeten niet meer op de grond te zetten brrrr. De bewaker hier heeft de slang kapot geslagen met een stok, maar het duurde even tot de slang dood was. Het was een taaie.

Zaterdag 19 oktober zijn we naar Loitokitok geweest, een iets groter Masai dorp. We kunnen geen genoeg krijgen van hoe de mensen hier wonen, leven. Zo anders als bij ons.

Op de heenweg hebben we de voet van de Kilimanjaro beklommen, deels met de auto, deels te voet.

We hebben op de grens gestaan van Tanzania, en we zijn een stukje forest ingegaan aan de voet van deze berg (5199 km). Betoverend mooi. Kijk gewoon naar de foto’s, deze geven meer weer dan dat ik op papier kan zetten.

De mensen zijn hier zo gelukkig met zo weinig. Het is eigenlijk gewoon 60+ jaar terug in onze tijd. Nu ik hier een tijdje ben begin ik het leven hier zeer te waarderen. Men is zo gelukkig met weinig. De mensen zijn zo behulpzaam, zo lief, geen woorden voor.

Eigenlijk zijn er geen superlatieven genoeg om alles te beschrijven en eigenlijk vergeet je, voor even, waar je zelf vandaan komt en af en toe komt de gedachte bij me op dat ik hier eigenlijk wel langer zou willen blijven. Er is geen stress, geen gehaast, er zijn zo weinig regels, ondanks dat er weinig is zijn de mensen heel gelukkig!

Vanavond een beetje op tijd naar bed want morgen staat er een safari in een open jeep geplanned om 05.30 uur. Dus vroeg uit de veren.

Om te eindigen in de Masai taal

Supa (hoe gaat het)

Epa (heel goed)

We4Kenya

Dinsdag 15 oktober dus vertrokken naar de Masai in de bush. Adres en plaatsnaam onbekend. Als je het adres opzoekt op internet staat er:

When you come from Nairobi you take the Nairobi-Mombassa road. Then at a town called Emali you turn right toward the side of Tanzania, a town called Loitokitok. From Emali its like 45 min drive until the place Isineti. At Isineti turn right towards “Namelok” again and from this point it will be Sandy Road(Check/Follow the Sign post “Namelok”). Follow the Sandy road until a T crossing, go right and follow the fence until you arrive by the Namelok Secondary school. After the fence, keep left until you meet our camp after Driving for some minutes.

Het was een rit van 5 tot 6 uur langs vele dorpjes, kraampjes langs de weg, kleurrijke mensen op straat en we hebben een bus gezien met levende kippen, vastgebonden op het dak.
Alles kan en mag hier. Voor ons echt onvoorstelbaar.
Onderweg gestopt voor een lunch in een restaurant en op een gegeven moment zijn we langs de kant van de weg gestopt, uitgestapt om naar de giraffen te kijken. Liepen daar gewoon rond op enkele meters van de snelweg.

De chauffeur, Dickson, een echte Masai heeft ons veel uitgelegd over de Masai stam, de cultuur en hun tradities.

En…….toen kwamen we aan in ons kamp. Inderdaad midden in de bush, omringd door giraffen, leeuwen, olifanten en noem maar op. Een stukje land, met een aantal tenten en cottages. Plek voor 20 mensen. Uitzicht op de Kilimanjaro (slechts 30 minuten rijden).
Het is hier zo mooi, zo rustig, puur natuur, een sprookje, bijna om emotioneel van te worden.

Hakuna Matata is hier erg op zijn plaats.
Internet werkt maar af en toe dus kunnen we ook een beetje afkicken van ons telefoon gebruik.

Het project We4Kenya is opgezet door Wilson, een Masai krijger, en zijn Nederlandse vrouw Evelien.

Evelien is op dit moment met haar dochtertje en zoontje in Nederland. Dus haar gaan we niet ontmoeten. De jongens die hier werken dragen de traditionele kleding. Mooi en kleurrijk.

Iedereen is erg vriendelijk en behulpzaam.

En het weer ……. 30 graden jippie.

Na het installeren in onze cottage en na het avondeten hebben we met zijn allen (de mensen van het camp en alle gasten) tot een uurtje of 10 ’s avonds rond het kampvuur gezeten. Het was genieten.

Zo benieuwd wat we nog meer gaan beleven de komende dagen.


Dag lieve kindjes

Vrijdag 11 oktober is Carla weer met mij meegegaan naar de Hope Nursery School. Ik had met de juf afgesproken dat ik de laptop en speaker mee zou nemen zodat we muziek konden draaien en de kinderen konden dansen. Naast de kabouter plop dans, K3 en de Macarena hebben we ook wat filmpjes van Bumba en Pingu laten zien. De kids genoten van deze nog nooit vertoonde filmpjes en ik heb de klas nog nooit zo stil geweten als op deze ochtend. De geconcentreerde koppies of de foto’s spreken voor zich.

Vrijdagmiddag hebben we weer wat rondgelopen in Limuru stad, nog wat boodschappen gedaan en ’s avonds met onze huisgenoten James en Daniela het weekend ingeluid.

Zaterdag ochtend hebben we een beetje uitgeslapen en hebben we verder weinig ondernomen. Alleen zijn we ’s middags naar een theater/dans voorstelling geweest van een Masai groep in Nairobi. Was wel leuk om te zien maar het theater kon je vergelijken met gemeenschapscentrum Den Dullaert in Hulst voor de verbouwing. Totaal geen sfeer dus.

Zondag 12 oktober, voelde ik me niet helemaal fit, dus ik besloot maar thuis te blijven en zoveel mogelijk onder de wollen deken in mijn bed. Gelukkig voelde ik me ’s avonds weer beter.

Het hele weekend hadden we weer geen elektriciteit en sinds vrijdag was het dag en nacht gaan regenen en erg koud. In het huis was het erg kil en vochtig.

Omdat we het weer eigenlijk beu waren, er meer geen elektriciteit was dan wel, en omdat James en Daniela morgen (maandag 14 okt) vertrekken naar de Masai Mara, besloten Carla en ik om ook dinsdag al naar de Masai Camp in de bush te vertrekken in plaats van a.s. zondag 20 okt.

Maandag ochtend hebben we dus aan Nila (onze project manager) doorgegeven dat dit onze laatste dag zou zijn in Limuru. Betekende dus ook dat ik afscheid moest nemen van mijn lieve kindjes. Ik begon moedig met “goodbye”, “I love you” en “I will miss you” maar toen kreeg ik het toch even te zwaar.

Het was een geweldige ervaring, welke is nooit meer zal vergeten.


Asante Sana lieve kindjes.

Kwaheri Limuru

Slechte internet verbinding

Hoi allemaal, we zitten sinds afgelopen dinsdag, 6 dagen eerder dan geplanned, in de Bush. De verhalen staan klaar maar zullen pas later geĂĽpload kunnen worden.