Gisteren, 2 oktober was weer een heerlijke werkdag op school. Ik had nog wat ballonnen meegenomen, want dat vinden de kids gewoon geweldig, en 2 springtouwen. Iedereen wilde tegelijk springen, dus het viel niet mee om wat orde te scheppen. Maar goed, de kinderen genoten en daar gaat het om.

Normaal blijf ik tot 2 uur maar nu werd ik al om 12 uur opgehaald want samen met Carla (mijn vriendin uit Nederland) en James (Zuid Afrikaan, studerend voor dokter in Australië), zij werken beiden in het Limuru ziekenhuis, gingen we de omgeving verkennen. Eerst naar de lokale markt. Iedere woensdag en zaterdag vind je er groenten, fruit en kleding.

De kleding is gedoneerd door andere landen, dus kans dat onze eigen kleding uit de kledingcontainer er ook ligt. Soms gewoon op een plank gesmeten, soms heel erg geordend. Heel veel kraampjes en gezellig druk. De paden zijn erg hobbelig, dus het was vooral uitkijken waar je moest lopen.
Heel gezellig en het mooie is dat je je tussen de lokale bevolking begeeft. Iedereen is uitermate vriendelijk.

Daarna zijn we naar de theeplantages gegaan, genaamd Kiambethu Tea Farm. Nooit gedacht dat anno 2019 slavernij nog bestond.

De landlord heeft een hele mooie grote auto, zijn huis is enorm en als je de website bekijkt, lijkt het het paradijs op aarde. De werkelijkheid is echter heel erg confronterend. Keniaanse mannen en vrouwen die werken op de plantages wonen in krotten van huizen, moeten zich wassen in een klein beekje met stromend water, de families maar ook de dieren gebruiken dit water tevens als drinkwater. De jonge kinderen passen op de allerkleinsten terwijl vader en moeder op de theeplantage aan het werk zijn. We praten dus over kinderen vanaf 5 jaar die de kleinere kindjes verzorgen. De kinderen zagen er erg onverzorgd en vuil uit. Door gebrek aan eten en door eenzijdig voedsel (gebrek aan proteïnen) hebben de kindjes dikke buikjes. Te triestig voor woorden.

De arbeiders verdienen Ksh 7 per kilo thee, dat is Eur 0.07 en je moet heel wat theeblaadjes plukken om een kilo te hebben. Dat je mensen in dienst hebt, prima, maar geef ze dan alsjeblieft fatsoenlijk onderdak, water en een redelijk salaris.

Via het project gingen we kleren en knuffelbeestjes brengen. De kindjes hadden nog nooit knuffelbeestjes gezien en de allerkleinsten waren zelfs bang van een knuffelkonijn. De kleding was erg welkom.

Via het project is er een voorstel gedaan om een school te bouwen, maar dit werd onmiddellijk afgewezen door de landlord. Veronderstel dat er iemand toch te slim is en de tea village gaat verlaten?!?!?!? We zijn daar een tijdje gebleven, hebben wat met de kindjes gespeeld en zijn daarna weer terug gegaan naar ons huis.

Toen we thuiskwamen hadden we weer elektriciteit, want deze was uitgevallen dinsdag middag. Maar wat een pech, net toen ik wilde gaan douchen viel de elektriciteit weer uit. Dus, maar weer een koude douche. Dit was de 3^e op rij, brrrrrrrr.